Als CO2 uitstoot een probleem is voor het klimaat, wie moet daar dan iets aan doen? We hebben in Parijs uitgesproken dat we klimaatverandering willen voorkomen. En dat we de huidige verwachte 4 graden opwarming van de aarde ombuigen tot maximaal 2 graden (we zitten al op 1). Dat betekent dat “we” iets anders moeten doen dan nu. Maar.. wie is eigenlijk die “we” die het anders moet gaan doen?
Onderstaand denkmodelletje heb ik gemaakt om bij mezelf na te gaan hoe ik mijn gedrag wil veranderen. Er zijn grofweg 3 manieren (Beter, Anders en Minder, met dank aan Babette Porcelijn) die ik uitgewerkt heb in 6 consuminder-doelen:
Wat hebben we eigenlijk meer nodig: minder milieu-impact of betere technologie? Anders gezegd: gedragsverandering of innovatie? Een lifestylechange of greentech?
Ons gezin stoot dus tussen de 15 en 25 ton CO2 (of equivalente gassen) per jaar uit, zoals ik uit de doeken deed in deze blog. Dan volgen al snel de confronterende vragen: Is dit veel of weinig? Hoeveel ‘mag’ nog voor een schoon geweten? Hoe bepaal je zoiets?
Een betere wereld begint bij mezelf, dus: wat is eigenlijk mijn jaarlijkse CO2 uitstoot? Aan de hand van meerdere testjes probeer ik een indruk te krijgen van mijn totale impact en van de belangrijkste vervuilers.
Ik consumeer elke keer als ik iets koop. Zo kwam ik op het idee om mijn bankrekening te analyseren. Dit zal het uitgangspunt worden van mijn verdere zoektocht naar manieren om mijn eigen consumptie te begrijpen en aan te pakken.
Waarom maak ik me druk om ‘Consumentisme’ (zie mijn allereerste blog)? Wat is het eigenlijk?
In een reeks blogs zal ik dit verder uitwerken. Hier deel 1, waarin ik een eerste reeks hypotheses lanceer. Bot en direct. Bijschaven kan later 🙂 Lees verder
Gisteren heb ik mezelf drie dingen voorgenomen:
Consumentisme blog 